To dziewiąty artykuł z serii, w której przyglądamy się, czy Twoje miejsce pracy jest DOBRYM miejscem. Inspiracją do tej serii jest ankieta Gallupa Q12. Wszystkie artykuły znajdziesz na końcu tego wpisu.

Niezależnie od Twojej obecnej sytuacji zachęcam Cię do odpowiedzi na 12 prostych pytań. Dzięki temu sprawdzisz, czy miejsce, w którym pracujesz, jest DOBRYM miejscem pracy. Lub co zrobić, by takim się stało. Zanim nastąpi kryzys i wypalenie.

Być może dzięki tym 12 pytaniom, zauważysz jakąś ważną, niezaspokojoną potrzebę i jedna rozmowa z przełożonym pomoże odzyskać Twojemu miejscu pracy miano DOBREGO, zanim zamieni się, w Twojej ocenie, w toksyczne.

Jak inni wpływają na moją pracę

Pracując na etacie nie jesteś samotną wyspą. Jest zespół, szef, szefowa, podwładni, pracownicy innych działów. Kolejny temat ankiety Q12 jest właśnie o współpracownikach. Pozornie nie o Tobie.
Dlaczego pozornie nie o Tobie? Bo atmosfera w zespole ma wpływ na Twoje samopoczucie. Jeśli źle się czujesz w zawodowym otoczeniu, to Ty również nie masz wewnętrznej motywacji do dobrej pracy.

Pytanie 9. Czy moi współpracownicy są wewnętrznie zdeterminowani, by wykonywać swoją pracę na najwyższym poziomie?

Motywacja wewnętrzna i zewnętrzna

Kiedy pracujesz w zgranym, zmotywowanym zespole, to czujesz sprawczość. Skupiasz się na rozwoju, rozwiązywaniu służbowych zagadek, a nie na analizowaniu humoru koleżanki z biurka obok.

Kiedy widzisz zaangażowanie zespołu i postęp pracy, to wiesz, że możesz prosić o pomoc, bo całemu zespołowi zależy na szybkim ukończeniu zadania i wspólnym świętowaniu.

Kiedy jesteś otoczona osobami, które wykonują swoją pracę na najwyższym poziomie, to masz się od kogo uczyć, czerpać wzorce.

Wiem, jest to sytuacja wyjątkowa. Miałam okazję pracować w takim zespole i był to okres zarówno wytężonej pracy i nauki, ale też ogrom wyrozumiałości, wsparcia i zaufania do wzajemnych kompetencji. Czułam się wewnętrznie zmotywowana.

Pracowałam też z osobami, dla których problem w wykonaniu podstawowych obowiązków stanowiła pogoda czy kwaśna kawa! – czyli okoliczności zewnętrzne.

Odpowiedzialna czy ofiara

I dziś chciałam Ci coś napisać o postawie kształtowanej przez warunki wewnętrzne i zewnętrzne, czyli o postawie proaktywnej i reaktywnej. Czyli o pracownikach odpowiedzialnych i o ofiarach.

Znasz taką osobę, która gdy wchodzi do pokoju, sprawia, że robi się tak jakby jaśniej 😎, pogodniej 🤩, weselej😆? Trudne zadanie jest dla niej wyzwaniem, okazją do nauki lub wycieczki na drugie piętro w poszukiwaniu eksperta i rozwiązania?

A znasz taką osobę, której zawsze coś przeszkadza – niedziałający system 😵, spóźniony autobus 🤯, niesprawiedliwy szef 😠 i pora dnia 🤕? Jest bierna, czeka na gotowe rozwiązanie i angażuje minimum swojego potencjału?

Z kim wolisz pracować? Z osobą proaktywną, czyli odpowiedzialną czy reaktywną, która gra rolę ofiary?

Zobacz, jak działają obie osoby. Do której Ci bliżej?

POSTAWA PROAKTYWNA

Wyznacza i realizuje cele.
Przejmuje odpowiedzialność za własne decyzje.
Bierze sprawy w swoje ręce.
Nowe zadania zawodowe są dla niej szansą i wyzwaniem, a nie komplikacją.
Rozwiązuje problem, a przy tym nabywa i doskonali nowe umiejętności.
Stosuje metodę prób i błędów.
Nie obawia się wychodzenia z inicjatywą.
Ciągle zastanawia się jak ułatwić i poprawić jakość pracy.
Szuka nowych rozwiązań.
Jest zaangażowana i pozytywnie nastawiona do pracy.
Dzieli się swoimi spostrzeżeniami ze współpracownikami i przełożonymi.
Czerpie satysfakcję z rozwiązania problemu.
Chce się rozwijać zawodowo i nie czeka aż szansa przyjdzie sama.
Zmienia rzeczywistość tak, by pojawiały się możliwości rozwoju.
Jest ambitna.
Pracuje efektywniej i wydajniej, dzięki czemu zajmuje się dodatkowymi projektami.

POSTAWA REAKTYWNA

Nie przygotowuje planów działań.
Jest bierna.
Nie lubi wychodzić przed szereg.
Przenosi odpowiedzialność za swoje niepowodzenia na czynniki zewnętrzne: głupie procedury, niedziałający system/narzędzie.
Zrzuca winę za swoje niepowodzenia na innych: szef, kolega.
Uzależnia swoją pracę od czynników, na które nie ma wpływu: zła pogoda.
Twierdzi, że taka już jest i nie może z tym nic zrobić.
Nie skupia się na teraźniejszości, tylko tkwi w przeszłości lub wybiega nadmiernie w przyszłość.
Czeka na czyjeś gotowe rozwiązanie.
Nowe zadania to “dodatkowa robota”.
Wykonuje zadania minimalnym nakładem sił.
Nie wychodzi z inicjatywą.
Nie bierze odpowiedzialności za własny los i swój rozwój.
Nie analizuje porażek i nie zastanawia się, co mogłaby zmienić w zachowaniu.
Nie rozwija się.
Akceptuje nudę i niską produktywność.

Po co mi ta proaktywność?

I możesz teraz pomyśleć – „Co mi po tej proaktywności, kiedy ostatecznie to ja ciągnę wszystkie zadania, dzielę się pomysłami, uczę innych!?”.

Cóż…, ja myślę, że zdecydowanie masz się czym podzielić w swoim CV i na rozmowie o nową pracę lub awans. Wykonałaś 10 razy więcej prób, popełniłaś 10 razy więcej błędów i wyciągnęłaś 100 razy więcej wniosków. Rozwijasz się, poszerzasz perspektywę, wyrabiasz własne zdanie, działasz z wewnętrzną siłą.

Jesteś średnią 5 osób, z którymi spędzasz najwięcej czasu. A przyznasz, że 8 godzin dziennie w pracy, to sporo 🤔. Jeśli więc masz możliwość, to do współpracy i projektów wybieraj osoby proaktywne! Osiągniesz wiele, dzięki wzajemnemu zaufaniu i szacunku do wspólnych wysiłków i wyników! Takie osoby z przyjemnością będą polecać Cię do współpracy, a może i pociągną za sobą do nowego LEPSZEGO miejsca pracy.

Jak jest u Ciebie?
Czy Twoi współpracownicy są zaangażowani w wykonywanie swojej pracy w jak najlepszej jakości?

Czy moi współpracownicy wykonują swoją pracę w jak najlepszej jakości?